Ορθοδοξία, σεξουαλικότητα, ομοφυλοφιλία

Εισαγωγικά

Η παρούσα μικρή μελέτη έχει σκοπό να τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα που έχει προκύψει στην ελληνική Εκκλησία και ευρύτερα στην κοινωνία με το θέμα της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Το πρόβλημα που υπάρχει και σε αυτή τη συζήτηση, όπως και σε όλες όσες περιλαμβάνουν την αλληλοπεριχώρηση θεσμών και εξουσιών που ανήκουν στην πνευματική πλευρά (Εκκλησία) και στην κοσμική (Κράτος), τα επιχειρήματα πατάνε πολλές φορές σε δύο βάρκες και δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη τοποθέτηση που να μπορεί να συνδέεται είτε από θεολογική-χριστολογική-εκκλησιολογική ανάλυση, είτε από κοινωνιολογική-πολιτική.

Θρησκεία του κατεστημένου, Θρησκεία της Ανταρσίας και Θρησκεία της Επανάστασης…

Αν και από τον τίτλο εκκινούμε λίγο περιοριστικά, το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να ανοίξει μια σειρά θεολογικών ζητημάτων γύρω από τη θρησκεία ως αναπόσπαστο τμήμα και προαπαιτούμενο του κοινωνικού μετασχηματισμού στην Ελλάδα και γενικά. Για το σκοπό αυτό πρέπει να γίνει μια εξαρχής διευκρίνηση (η οποία μένει να αναλυθεί εκτενώς σε επόμενη ανάρτηση): η θρησκεία είναι μια έννοια φιλοσοφική-κοινωνιολογική η οποία περικλείει μέσα της τη νόηση, τη βούληση και λίγο σχετίζεται με αυτό που η Ορθόδοξη πίστη ονομάζει βιωματική κατάσταση του θείου ή όπως το τοποθετεί απλά και περιεκτικά ο Γρηγόριος ο Θεολόγος: “Θεόν φράσαι αδύνατον, νοήσαι δε αδυνατώτερον.”

Πάβελ Φλορένσκι: ο ιερέας της Επανάστασης και του Εξηλεκτρισμού

Όταν ο Λέον Τρότσκι τον είδε να παρουσιάζει μια επιστημονική έρευνα πάνω στον ηλεκτρισμό, σε ένα συνέδριο στη Μόσχα το 1920, αναφώνησε δυνατά στην αίθουσα: “ποιος είναι αυτός;”. Ήταν η περίοδος που η μυστική αστυνομία κυνηγούσε μεταξύ άλλων αρκετά έντονα τη θρησκεία στην πρώιμη ΕΣΣΔ. Η αιτία της έκπληξης του Τρότσκι ήταν ότι ο νεαρός φλογερός επιστήμονας φορούσε το ράσο του ιερέα. Ένα χρόνο μετά, ο Πάβελ Φλορένσκι, αυτή η μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και της ρώσικης ιστορίας των επιστημών (ο λεγόμενος και Ρώσος Ντα Βίντσι) αναλαμβάνει με πρόσκληση του ίδιου του Τρότσκι επικεφαλής του GOELRO (του κρατικού προγράμματος ηλεκτροδότησης της ΕΣΣΔ) με μόνο του αίτημα να συνεχίζει να φορά το ράσο γιατί “ακόμα κι αν φορούσα το κοστούμι του υπαλλήλου είμαι ιερέας και είμαι δεμένος με τον όρκο μου με το Θεό”.

Η Μάρτυρας του Χριστιανοσοσιαλισμού, Μαρία Σκόμπτσοβα

Η ιερή και ένδοξη σεβάσμια μάρτυρας Μαρία Σκόμπτσοβα υπήρξε καλόγρια και μάρτυρας στο Παρίσι στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Ενθάρρυνε τη φιλοξενία και την αγάπη προς τον πλησίον συχνά με τον πιο ασυμβίβαστο των πιθανών τρόπων. Μαρτύρησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrück και η μνήμη της εορτάζεται στις 20 Ιουλίου.

Γεννημένη σε μια ανώτερης τάξης οικογένεια το 1891 στη Λετονία, της δόθηκε το κοσμικό όνομα Ελιζαβέτα Πιλέκνο, αγκάλιασε την αθεϊα λόγω του θανάτου του πατέρα της στην εφηβική της ηλικία. Το 1906 η μητέρα της πήρε την οικογένεια στην Αγία Πετρούπολη, όπου ενεπλάκη με τους εκεί ριζοσπάστες διανοούμενους. Το 1910 παντρεύτηκε τον μπολσεβίκο Ντιμίτρι Κουζμίν – Καράβιεφ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής της ήταν ενεργή σε λογοτεχνικούς κύκλους και έγραψε πολλά ποιήματα. Το πρώτο της βιβλίο, Σκυθικές Σάρδεις, ήταν μια συλλογή ποιημάτων αυτής της περιόδου. Μέχρι το 1913 ο γάμος της με τον Ντιμίτρι είχε τελειώσει.

Καλώς βρεθήκαμε….

Η αλήθεια είναι ότι την ιδέα ενός τέτοιου ιστολογίου τη βασανίζω καιρό, τουλάχιστον ένα χρόνο. Οι προηγούμενες ιστολογιακές μου απόπειρες είτε δεν καρποφόρησαν, είτε απορροφήθηκαν από άλλες μεγαλύτερες διαδικτυακές παρέες.

Σκοπός λοιπόν του ιστολογίου είναι να ξαναδιαμορφώσει σιγά – σιγά κάποια ψήγματα μιας μετέωρης συζήτησης σε ένα νέο υλικό. Η μετέωρη αυτή συζήτηση αφορά τη σύνδεση της επαναστατικής στρατηγικής και της ιδέας της κοινωνικής χειραφέτησης με όλο αυτό που στο μυαλό του καθενός ορίζεται από τη λέξη “θρησκεία”. Είναι μια συζήτηση που κρατάει πιο πολύ από όσο νομίζουμε, έχει πολλές και ποικίλες διακλαδώσεις και αγγίζει χιλιάδες θέματα, όσα δηλαδή μπορεί να άπτεται η καθημερινή ζωή.